Hoe de soldaat de grammofoon repareert by Saša StanišićMy rating: 5 of 5 stars
Een goed verhaal, zou je hebben gezegd, is als onze Drina, nooit een stil stroompje, ze sijpelt niet, ze is onstuimig en breed, zijrivieren komen in haar uit, maken haar groter, ze treedt buiten haar oevers, borrelt en bruist, wordt hier en daar ondieper, maar dat zijn dan stroomversnellingen, ouvertures tot de diepte en geen gekrabbel.
Aleksander, alias Sasa Stanisic, vertelt wat zijn overleden opa zou hebben verstaan onder een goed verhaal. Hoe de soldaat de grammofoon repareert is als de Drina en opa Slavko kan dus trots zijn op zijn kleinzoon. Dat de oorlog in Joegoslavië me vanaf nu anders en 'echter' bij zal blijven, is te danken aan de manier waarop Stanisic de gebeurtenissen beschrijft.
Van zijn jeugd in Visegrad tijdens Tito en vlak na Tito's overlijden, tot de vlucht naar Duitsland vanwege de 'verkeerde naam' van zijn moeder en zijn terugkeer, tien jaar later, naar Serajevo en datzelfde, maar o zo veranderde Visegrad. De brieven aan Asija, de onvoltooide tekeningen, de Drina, de lijsten, de Yugo, opa Slavko, de brave Bloemkool, Mikimaus, Kiko, Francesco, Zoran, Oeroma, de telefoontjes naar Serajevo, muziekprofessor Popovic, het niet getekende doel op de schoolmuur, de voetbalwedstrijd achter Gods voeten... allemaal onvergetelijk briljant beschreven.
Kluchtig en tragi-komisch, zoals op de achterflap staat geschreven, doen dit boek geen recht ... het is - soms schrijnend - ontroerend mooi. Er bestaat geen absoluut kwaad en geen absoluut herinneren.
Schitterend vertaald door Annemarie Vlaming
View all my reviews
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.